Historia Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbiu
Cały XIX wiek działalność, na jakiej w późniejszych czasach opierała się OSP, prowadzono zgodnie z celami „Towarzystwa Ogniowego dla Miast i Wsi”. Władze miejskie dbały o „porządki ogniowe” kupowane z własnych środków. Od 1807 r. zawsze na stanie było wyposażenie niezbędne do ratowania podczas pożarów, w tym wiele użytecznych studni publicznych. Systematycznie aktualizowano wykazy mieszczan według czynności podczas pożarów.
Dwa wielkie pożary miasta (26 września 1881 r. i 30 maja 1882 r.) skłoniły obywateli do powołania do życia organizacji, która zapewniałaby ochronę przed pożarami. W jej ramach rozwijać się miała także działalność społeczna, gospodarcza, a nawet i polityczna. Ówczesny aptekarz Stanisław Tholibowski wystąpił z inicjatywą zorganizowania Ochotniczej Straży Ogniowej. W czerwcu 1882 r. zebrała się komitet organizacyjny. W skład komitetu wchodzili przedstawiciele miejscowej inteligencji, księża oraz lekarz. Organizacja spotkała się z poparciem Naczelnika Powiatu Kolskiego. Członkami było ok. 130 obywateli różnej narodowości i profesji. W roku 1883 straż była umundurowana i liczyła 96 członków, przejęła również od władz miasta podręczny sprzęt przeciwpożarowy. Pod koniec roku władze miasta przekazały zarządowi straży środki finansowe na zakup sprzętu i narzędzi. Jednak mimo rozwoju straży władze carskie nie zatwierdziły opracowanego statutu wybranych władz straży i zakazały dalszej działalności.
Wielki pożar miasta w 1900 roku skłonił władze rosyjskie do zmiany stosunku do organizacji jaką była Ochotnicza Straż Ogniowa. Poczyniono starania o ponowne założenie towarzystwa. Głównym inicjatorem był Tadeusz Bogdanowski, który złożył podanie do carskich władz o zezwolenie na utworzenie Ochotniczego Stowarzyszenia Ogniowego. Dnia 12 sierpnia 1902 r. Gubernator Kaliski wyraził zgodę na utworzenia straży w Dąbiu. 20 września 1902 r. pod przewodnictwem burmistrza miasta Edwarda Gintera odbyło się oficjalne zebranie powołujące Ochotniczą Straż Ogniową. Prezesem zarządu został Witold Orzechowski, pozostali członkowie to: ks. Mieczysław Szumirło, pastor Antoni Rutkowski
i ławnik magistratu Antoni Oliński.
Z inicjatywy Edmunda Czaplińskiego w 1904 r. rozpoczęto budowę strażnicy. Budowa trwała do 1907 roku.
W 1905 r. straż liczyła 137 członków czynnych i podzielona była na 4 oddziały bojowe. Na wyposażeniu były: 4 sikawki ręczne, 4 beczki na wodę, drabiny ciężkie i lekkie oraz inny drobny sprzęt. Przy wsparciu środków finansowych społeczeństwa i władz miasta straż zorganizowała orkiestrę dętą, jednak w 1908 r. z powodu braku środków finansowych została ona rozwiązana.
Pierwsza wojna światowa zaniechała zakupów dalszego sprzętu i rozwijania działalności straży. Spadła liczba członków czynnych, a koszty związane z funkcjonowaniem straży ponosiła kasa miejska. W 1915 r. zwołano walne zebranie i wybrano nowe władze.
W latach 1920-1921 nastąpiło ponowne zahamowanie aktywności straży spowodowane odejściem wielu członków do służby wojskowej. Władze miasta apelowały do młodych chłopców o włączenie się do organizacji. Od 1925 r. jednostka się rozwijała i liczyła 99 członków czynnych. Przyjęcia nowych członków odbywały się w dniu św. Floriana.
W wyniku ofiarności społeczeństwa i środków miejskich w 1928 roku został zakupiony samochód marki Chewrolet oraz motopompa. Od tej pory dąbska straż niosła pomoc ościennym powiatom. Drugą motopompę zakupiono w 1930 roku.
Członkowie ochotniczej straży chętnie uczestniczyli w szkoleniach organizowanych przez komendę powiatową, gdzie doskonalili swoją wiedzę i umiejętności. Efektem tego było zajęcie I miejsca na zawodach w Łodzi w 1933 roku.
W trakcie II wojny światowej straż dąbska również działała, ale pod dowództwem rządów władz niemieckich. Niemcy zobowiązywali strażaków do działań ratowniczo-gaśniczych, znając ich fachowość i ofiarność.
Po wojnie władze straży skupiły się na odbudowaniu sprzętu i zorganizowaniu pełnosprawnych drużyn pożarniczych.
W 1946 r. społeczeństwo Dąbia ufundowało sztandar, który w OSP znajduje się do dziś.
Lata 1951 – 1956 to okres reorganizacji i likwidacji strażackiej samorządności. Straże przeszły na budżet powiatowy. Jednak na zjeździe delegatów w 1956 r. straż została reaktywowana.
20 maja 1956 r. jednostka dąbska otrzymała samochód STAR – 20 z kompletnym wyposażeniem. W 1958 r. wybudowano suszarnie węży i bunkier na paliwo.
Operatywność bojowa i działalność organizacyjna spowodowała, że dąbskiej jednostce została powierzona organizacja zawodów pożarniczych. Zwycięstwo doprowadziło dąbskich strażaków do zawodów wojewódzkich, a uwieńczeniem ich zmagań było III miejsce w krajowych zawodach pożarniczych w Zabrzu w 1964 roku.
Z okazji jubileuszu 60-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbiu w roku 1962 jednostkę odznaczono Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (nr 47 w kraju). Dekoracji dokonał inspektor Zarządu Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Poznaniu pułkownik W. Przybyszewski. Komitet organizacyjny jubileuszu, ze sprzedanych cegiełek wśród mieszkańców Dąbia, zakupił sztandar. Został on przekazany w dniu 13 maja 1962 r.
N przełomie lat 1967-1969 w czynie społecznym rozpoczęto budowę strażnicy. Dzięki środkom uzyskanym z budżetu miasta w 1970 roku zakończono budowę.
Od tej pory OSP Dąbie skupiała się na realizacji swoich zadań statutowych.
W dniu 15 grudnia 1994 roku Komendant Rejonowy Państwowej Straży Pożarnej w Kole zawarł porozumienie z Zarządem Miasta i Gminy Dąbie reprezentowanym przez burmistrza Stanisława Gralaka oraz Ochotniczą Strażą Pożarną w Dąbiu dotyczące włączenia jednostki OSP Dąbie do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z czerwca 1995 r. włączył OSP Dąbie do KSRG.
W 1992 roku OSP Dąbie brała udział w pożarze Puszczy Noteckie, który wybuchł dnia 10 sierpnia i był drugim co do wielkości pożarem lasu od czasów II wojny światowej.
Dzięki staraniom zarządu OSP, władzom miejskim i wsparciu Zarządu Województwa Wielkopolskiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP dnia 21 grudnia 2001 r. jednostka otrzymała samochód „Lublin III”, który służy do dziś.
W 2002 roku jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbiu obchodziła 100 – lecie swojego istnienia. Z okazji uroczystych obchodów jubileuszu jednostka została odznaczona „Medalem Honorowym im. Bolesława Chomicza” nadanym przez Prezydium Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP.
04 maja 2006 roku odbyła się uroczystość przekazania jednostce Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbiu samochodu ratowniczo - gaśniczego Star L-70 przez Prezesa Oddziału Wojewódzkiego Zw. OSP RP druha Mikołaja Kołodziejczaka. Samochód zakupiono ze środków przekazanych przez władze Miasta i Gminy w Dąbiu oraz Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP.
W roku 2013 została powołana spośród członków OSP w Dąbiu Jednostka Operacyjno-Techniczna.
